Van 01 04 2016 tot 03 06 2016
Eens in de zoveel tijd komt er een bijzonder, eigenwijs talent bovendrijven. Willem Wits bewijst op zijn tweede solo album Jochie Toch dat hij er zo één is. Waar Wits op zijn debuut Cardboard Boy zijn tumultueuze puberteit verwerkt, en daarmee een bescheiden hit had in de avant-garde scene, grijpt hij op Jochie Toch terug naar de tijd daarvóór, om zijn heden te verklaren. De vijftien kinderliedjes voor volwassenen verhalen met spitsvondige teksten over de innerlijke strijd van Willem Wits, vol humor, ironie en zwartgallige eerlijkheid.
Willem is niet alleen muzikant. Willem is kunstenaar. Willem is niet zomaar kunstenaar, hij is op vele fronten actief. Hij is een multikunstenaar. Willem is geen designer in de zin van mooimaker. Willem is een kunstenaar die ook de neuroses wil laten zien. dat heeft hij niet alleen in zijn muziek, niet alleen in zijn filmpjes en niet alleen in zijn beeldend werk. Samen met zijn vader maakte Willem de wonderbaarlijke getekende wereld bij het project Jochie Toch. Zijn filmpjes zijn hilarisch. Zeker. Maar zij zijn meer dat dat. Zijn filmpjes zijn geen filmpjes hollywoodstyle, integendeel. De filmpjes rammelen, piepen en kraken. Zo heeft hij onlangs een filmpje gemaakt waarop hij om en om op een aan- en een uitknopje drukt. continu, 8 uur lang. een visuele ‘dwangneurose’ die je ook terugvindt bij de Piemeltjes Van Dertig Meter. Zij zijn neurotisch. En deze expositie laat zien dat Willem zonder beeld geen Willem is.